Συνάδελφοι,
Δεν θα μιλήσω με λόγο συνδικαλιστικό,  μα με άμεσο τρόπο θα επικοινωνήσω τα όσα, όχι απλά σκέφτομαι και με προβληματίζουν, αλλά κατακλύζουν ολάκερη τη σκέψη μου. Πολλοί από εσάς που βιώνετε τα ίδια με εμένα θα ταυτιστείτε μαζί μου και σε εσάς ακριβώς θα ζητήσω με παράκληση να βρείτε λίγο χρόνο και να  σκεφτείτε και μια δεύτερη φορά το τι ακριβώς θα πρέπει να κάνουμε στις επερχόμενες εκλογές.  Όλοι μαζί, αλλά και ο καθένας μόνος του.
Ορκίστηκα Δικαστική Επιμελήτρια το 1993 έχοντας κάνει άσκηση δύο χρόνια σε γραφείο συναδέλφων, γνωστών, αξιόλογων και εντιμότατων, όπου έμαθα και στην πράξη ότι ο δικαστικός επιμελητής ασκεί λειτούργημα, απέκτησα πίστη, όραμα και τις πρέπουσες προσδοκίες. Ξεκίνησα με όνειρα έχοντας την πίστη ότι με τη γνώση και τον καθημερινό αγώνα θα προσέφερα κι εγώ το «κάτι»  στην επιβολή και τη διατήρηση της δικαιοσύνης και φυσικά θα είχα τον πρέποντα σεβασμό, την εκτίμηση και την ανταμοιβή για τα όσα θα προσέφερα.
Στην αρχή όλα έδειχναν ότι σωστά πίστευα και η ελπίδα μου ότι όσο αυξάνεται η εμπειρία και η γνώση μου θα αυξάνεται και η ποιότητα της επαγγελματικής και προσωπικής μου ζωής, έλαμπε. Όμως εδώ και δέκα χρόνια περίπου τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν και να γίνονται κάθε χρόνο όλο και χειρότερα φτάνοντας στο σήμερα της μέγιστης απογοήτευσης και φτωχοποίησης.
Τι επικρατεί σήμερα στον Κλάδο;  Μειοδοσία, αθέμιτος ανταγωνισμός, διπλά βιβλία….
Όποιος πληρώνεται σήμερα σύμφωνα με το ΦΕΚ ή θα χάσει πελάτες ή θα είναι δακτυλοδεικτούμενος.
Και αναρωτιέμαι!
Εκεί καταντήσαμε;; Να χρεώνουμε την επίδοση 10,00 ευρώ και τα υπόλοιπα να τα καρπώνονται άλλοι στην πλάτη μας;;
Τι έκαναν οι διοικήσεις μας για να το αποτρέψουν; Για να μας προστατεύσουν;  Ποιος ο ρόλος των συνδικαλιστών στη διαμόρφωση του μέλλοντος του Δικαστικού Επιμελητή;;  Για ποιο λόγο τελικά ζητούν την ψήφο μας; Αυτά μας υπόσχονταν;
Στα χρόνια αυτά χάσαμε την έκδοση του επαναληπτικού προγράμματος πλειστηριασμού (δις), τις επιδόσεις των κατασχετηρίων εις χείρας τρίτου κατά ΚΕΔΕ που γίνονται πλέον ηλεκτρονικά από τις ίδιες τις υπηρεσίες, με την ίδρυση του Κτηματολογίου  ουδεμία ενέργεια έγινε για αμοιβή μας κατά τη μετάβασή μας στα γραφεία κτηματογράφησης  (πορεία, χρονοβόρα αναμονή,  κατάθεση εγγράφων) και καμία αύξηση των αμοιβών μας στον ΚΕΔΕ για 15 περίπου χρόνια. Παρ’ όλα αυτά , ύλη υπάρχει ακόμη κι αυτό είναι αυταπόδεικτο από τις δημοσιεύσεις στο Δελτίο δικαστικών δημοσιεύσεων, αλλά και τις χιλιάδες επιδόσεις  που κάνει καθένα από τα γνωστά μεγαλογραφεία μηνιαίως.
Ποιο είναι το νέο σαράκι που τρώει το οικοδόμημα του Κλάδου μας;  Κάποιοι λίγοι με μεγάλες πλάτες να μαζεύουν το 80% της ύλης, να την «πωλούν» στους συναδέλφους που έχουν ανάγκη, κυριολεκτικά για ένα πιάτο φαΐ, πλουτίζοντας οι ίδιοι ακόπιαστα και αβίαστα και όλοι οι υπόλοιποι μαχόμενοι να διαχειριζόμαστε στα γραφεία μας το υπόλοιπο 20% της πίτας.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και η εποχή του κορωνοϊού για να μας τονίσει ότι είμαστε όλοι μόνοι, ανήμποροι, και ανυπεράσπιστοι. Ελάχιστη δουλειά, αύξηση των εξόδων, αδιαφορία ακόμη και για ενημέρωση από το σύλλογό μας, σκάνδαλα  για συνταξιούχους που δουλεύουν με πλαστές ταυτότητες, απλήρωτοι συνάδελφοι από funds & πιστωτικά ιδρύματα κ.λ.π..
Και να μην υπάρχει κανείς που να μπορεί και να θέλει να πράξει στην κατεύθυνση του κοινού συμφέροντος,  να διεκδικήσει πιο δίκαιη κατανομή της ύλης μας, παρά διοικήσεις στηρίζουν τα τεκταινόμενα και αδιαμαρτύρητα δέχονται τον εξευτελισμό του επαγγέλματός μας!!
Να μην υπάρχει κανείς να υπερασπιστεί αυτούς που εξ ανάγκης έκαναν το λειτούργημά τους δουλεία, ούτε κάποιος που να αποτρέψει αυτούς τους λίγους να μετατρέψουν το λειτούργημά μας σε εμπόριο. Αντίθετα τους ακούμε να λένε ότι βρισκόμαστε σε ελεύθερη αγορά και ότι είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό!!!
Όμως συνάδελφοι, δεν είμαστε έμποροι όπως θέλουν να μας κατατάξουν και δυστυχώς κανείς δεν αντιδρά. Ο έμπορος προμηθεύεται και πουλά προϊόν αποφασίζοντας για την πρώτη ύλη, την κατασκευή, τη λειτουργία και την τιμή. Αποφασίζει τι θα εμπορεύεται και πόσο και το κινεί στην αγορά.
Το λειτούργημα του δικαστικού επιμελητή δεν είναι και δεν θα πρέπει να είναι εμπορεύσιμο.  Διότι μετά θα μπει και στη δικαιοσύνη η φρασεολογία του εμπόρου «έριξα την ποιότητα και μου κοστίζει λιγότερο άρα μπορώ να πουλώ φθηνότερα και είμαι πιο ανταγωνιστικός».
Όταν μιλάμε για δικαιοσύνη, δεν υπάρχει διαπραγμάτευση ποιότητας για μείωση εξόδων και αύξηση κέρδους. Υπάρχει παροχή εργασίας που διέπεται από Κώδικα Δικαστικών Επιμελητών, ΦΕΚ αμοιβών και ΦΕΚ με εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας των θεσμικών μας Οργάνων. Το Κράτος φρόντισε να μας δώσει εχέγγυα, φρόντισε να θέσει δικλείδες ασφαλείας στο λειτούργημά μας.  ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΑ ΑΚΥΡΩΣΑΜΕ, χάσαμε το δρόμο του δικαίου και ακολουθήσαμε εκείνον του προσωπικού συμφέροντος.
Μήπως όλοι δεν προσφέρουμε τις ίδιες υπηρεσίες στη Δικαιοσύνη;  Μήπως έχουμε λιγότερες γνώσεις;  Μήπως έχουμε λιγότερες ικανότητες;  Μήπως είμαστε τεμπέληδες;
Όχι!  Απλά, οι πολλοί βρεθήκαμε εκεί που κάποιοι λίγοι, με τις ευλογίες των διοικούντων, μας κατέταξαν.
Για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση αυτή θα πρέπει να υπάρχει ένας σύλλογος ισχυρός, με  διοίκηση που να την διέπουν αρχές και αξίες και που θα χρησιμοποιεί τη δυναμικότητά της  για την προστασία όλων των μελών, ισότιμα, ισάξια και πάντα βάσει του Κώδικά μας και του νόμου.  Ένας σύλλογος με διοίκηση που θα ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ το λειτούργημά μας και ΔΕΝ θα το εμπορευματοποιεί προωθώντας σαν υλικά προς πώληση όσους του αφήνουν προσωπικό κέρδος.
 Ένας σύλλογος με τη ΝΕΑ ΜΑΤΙΑ της ΙΡΙΔΑΣ!
Για όσους δεν γνωρίζουν, είμαι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της νέας αυτής συνδικαλιστικής παράταξης, με βαθιά πίστη σε όλα όσα διακηρύττει, με εγγύηση λόγου τιμής για τον αγώνα που θα δώσει για την εφαρμογή των άρθρων 51 και 139 ώστε όταν εφαρμοστούν να αρχίσει να  γίνεται  αξιοπρεπέστερη η ζωή όλων μας και να μην έχει λόγο κανένας συνάδελφος να μειοδοτεί, καμία ανάγκη να γίνεται «σκλάβος» και να ξεπουλά την αξιοπρέπειά του, καθώς και με τη βεβαιότητα  πως σε οποιαδήποτε ανάγκη του κάθε συναδέλφου θα υπάρχει πάντα κάποιος να τον κατευθύνει και ποτέ κανείς δεν θα αισθάνεται μόνος.
Αν θα είναι εύκολο? Αν θα γίνει σύντομα? Αν η ζωή μας θα γίνει τέλεια από τη μια στιγμή στην άλλη?
ΌΧΙ.  Τίποτα δεν θα είναι εύκολο, αντιθέτως θα είναι πολύ δύσκολο. Μα οι αγώνες δίνονται για τα δύσκολα  και οι κατακτήσεις των στόχων επιτυγχάνονται με τους αγώνες.
Θα χρειαστεί χρόνος, καθημερινή προσπάθεια και πάλη, μα σε ένα χρόνο από σήμερα θα έχουμε πετύχει πολλά. Σε δύο χρόνια από σήμερα θα έχουμε αλλάξει πορεία, θα έχουμε βγει από το σκοτάδι και θα βαδίζουμε στο φως. Θα έχουμε αρχίσει να ζούμε έχοντας μέλλον.
Όπως συνηθίζω να λέω, κάποιοι λίγοι γεννιούνται για τα δύσκολα, για να πετυχαίνουν αυτά που οι άλλοι λένε αδύνατα. Μία από αυτούς είναι η πρόεδρός μας  η Μαρία Μπρουζούκη!
Είμαστε και όλοι εμείς που έχουμε αποδείξει με την επαγγελματική μας πορεία ότι προτιμάμε τα δύσκολα!
Γι’ αυτό ιδρύσαμε την ΙΡΙΔΑ Νέα Ματιά!
Με εκτίμηση
Γαρυφαλλιά Τσίκρου
Δικαστική Επιμελήτρια Εφετείου Αθηνών